B. B. King - The Thrill Is Gone (Live at Montreux 1993)

Riley Ben King (September 16, 1925 – May 14, 2015), known professionally as B.B. King, was an American blues singer, electric guitarist, songwriter, and record producer. King introduced a sophisticated style of soloing based on fluid string bending and shimmering vibrato that influenced many later electric blues guitarists. King was born on a cotton plantation in Berclair, Mississippi, and later worked at a cotton gin in Indianola, Mississippi.

Little Walter - My Babe

Marion Walter Jacobs (May 1, 1930 – February 15, 1968), known as Little Walter, was an American blues musician, singer, and songwriter, whose revolutionary approach to the harmonica and impact on succeeding generations earned comparisons for him to such seminal artists as Django Reinhardt, Charlie Parker and Jimi Hendrix. Jacobs was born in 1930 (recently uncovered census data suggests he may have been born earlier, possibly as early as 1925) in Marksville, Louisiana, and raised in Rapides Parish, Louisiana, where he learned to play the harmonica.

Muddy Waters - Hoochie Coochie Man

McKinley Morganfield (April 4, 1913 – April 30, 1983), better known as Muddy Waters, was an American blues musician who is often cited as the "father of modern Chicago blues". Muddy Waters grew up on Stovall Plantation near Clarksdale, Mississippi, and by age 17 was playing the guitar and the harmonica, emulating the local blues artists Son House and Robert Johnson.

Το rhythm and blues , γνωστό περισσότερο με τις συντμήσεις R&B ή RnB, είναι ένα δημοφιλές είδος αφροαμερικάνικης μουσικής που ανάγεται στη δεκαετία του 1940. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τις δισκογραφικές εταιρίες για να περιγράψει ηχογραφήσεις που απευθύνονταν στο αστικό αφροαμερικανικό αγοραστικό κοινό. Το 1930 αντικατέστησε τον ρατσιστικό όρο race music (φυλετική μουσική).

Επίσης ο όρος rhythm and blues χρησιμοποιήθηκε από το Billboard για τις λίστες των μουσικών τσαρτς από τον Ιούνιο του 1949 μέχρι τον Αύγουστο του 1969,οπότε και τα Hot Rhythm & Blues Singles τσαρτ μετονομάστηκαν σε Best Selling Soul Singles.

Λίστα καλλιτεχνών που έφτασαν στο Νο1 των Billboard R&B chart 1949-1969

1949

• Charles Brown (15 weeks BS, 11 weeks JB)
• Larry Darnell (6 weeks BS, 8 weeks JB)
• Wynonie Harris (1 week BS, 2 weeks JB)
• John Lee Hooker (1 week JB)
• Louis Jordan (12 weeks BS, 12 weeks JB)
• Big Jay McNeely (1 week BS, 1 week JB)
• Amos Milburn (2 weeks JB)
• The Orioles (1 week BS)
• Dinah Washington (2 weeks BS, 1 week JB)
• Paul Williams (12 weeks BS, 14 weeks JB)
• Jimmy Witherspoon (1 week BS)

1950

• Roy Brown (3 weeks BS)
• Ruth Brown (11 weeks BS, 7 weeks JB)
• Nat "King" Cole (4 weeks JB)
• Lowell Fulson (1 week BS, 4 weeks JB)
• Ivory Joe Hunter (2 weeks BS, 7 weeks JB)
• Louis Jordan (7 weeks BS, 4 weeks JB)
• Joe Liggins (11 weeks BS, 13 weeks JB)
• Percy Mayfield (2 weeks BS, 1 week JB)
• Joe Morris (4 weeks BS, 3 weeks JB)
• Johnny Otis and Little Esther (13 weeks BS, 10 weeks JB) (9 weeks BS / 5 weeks JB with The Robins, 4 weeks BS / 5 weeks JB with Mel Walker)

1951

• Earl Bostic (4 weeks BS)
• Jackie Brenston (3 weeks BS, 5 weeks JB)
• Charles Brown (13 weeks BS, 14 weeks JB)
• The Clovers (8 weeks BS, 3 weeks JB)
• The Dominoes (14 weeks BS, 12 weeks JB)
• The Five Keys (4 weeks BS, 2 weeks JB)
• Lloyd Glenn (2 weeks JB)
• Peppermint Harris (1 week BS, 2 weeks JB)
• John Lee Hooker (4 weeks JB)
• Amos Milburn (1 week BS, 3 weeks JB)
• Jimmy Nelson (1 week JB)
• Tab Smith (2 weeks BS)

1952

• Johnny Ace (9 weeks BS)
• Eddie Boyd (2 weeks BS, 7 weeks JB)
• Ruth Brown (7 weeks BS, 6 weeks JB)
• Tommy Brown with The Griffin Brothers (3 weeks JB)
• The Clovers (1 week BS, 1 week JB)
• Fats Domino (1 week BS)
• The Dominoes (7 weeks BS, 10 weeks JB)
• Jimmy Forrest (6 weeks BS, 7 weeks JB)
• The Four Blazes (3 weeks JB)
• Rosco Gordon (1 week BS)
• B. B. King (7 weeks BS, 5 weeks JB)
• Little Walter (1 week BS, 8 weeks JB)
• Willie Mabon (8 weeks BS, 7 weeks JB)
• Lloyd Price (7 weeks BS, 1 week JB)
• Johnnie Ray (1 week BS, 1 week JB)

1953

• Johnny Ace (5 weeks BS, 4 weeks JB)
• Faye Adams (9 weeks BS, 10 weeks JB)
• Ruth Brown (5 weeks BS, 5 weeks JB)
• The "5" Royales (8 weeks BS, 8 weeks JB)
• B.B. King (3 weeks JB)
• Willie Mabon (2 weeks BS)
• Clyde McPhatter and The Drifters (11 weeks BS, 1 week JB)
• The Orioles (4 weeks BS, 5 weeks JB)
• Big Mama Thornton (6 weeks BS, 7 weeks JB)
• Big Joe Turner (8 weeks JB)

1954

• Faye Adams (6 weeks BS, 5 weeks JB)
• Ruth Brown (5 weeks BS, 9 weeks JB)
• The Charms (9 weeks BS, 2 weeks JB, 2 weeks JY)
• Clyde McPhatter and The Drifters (8 weeks BS, 8 weeks JB)
• Guitar Slim (6 weeks BS, 14 weeks JB)
• Roy Hamilton (8 weeks BS, 5 weeks JB)
• B.B. King (2 weeks JB)
• The Midnighters (9 weeks BS, 4 weeks JB)
• Big Joe Turner (3 weeks JB)

1955

• Johnny Ace (9 weeks BS, 9 weeks JB, 10 weeks JY)
• Chuck Berry (9 weeks BS, 11 weeks JB, 9 weeks JY)
• Ray Charles (1 week JB, 1 week JY)
• Bo Diddley (2 weeks JB)
• Fats Domino (11 weeks BS, 8 weeks JB, 10 weeks JY)
• The Drifters (1 week JB)
• Roy Hamilton (3 weeks BS)
• Al Hibbler (1 week JB)
• Etta James (4 weeks JY)
• Little Walter ( 4 weeks BS, 5 weeks JB, 2 weeks JY)
• Jay McShann (3 weeks BS, 2 weeks JB, 2 weeks JY)
• The Moonglows (2 weeks JB, 1 week JY)
• The Penguins (3 weeks BS, 3 weeks JB, 1 week JY)
• The Platters (7 weeks BS, 6 weeks JB, 5 weeks JY)

1956

• Ray Charles (2 weeks JB, 1 week JY)
• Bill Doggett (13 weeks BS, 1 week JB, 5 weeks JY)
• Fats Domino (15 weeks BS, 17 weeks JB, 20 weeks JY)
• The El Dorados (1 week JB)
• Little Willie John (3 weeks BS, 1 week JB, 5 weeks JY)
• Little Richard (8 weeks BS, 9 weeks JB, 5 weeks JY)
• Frankie Lymon and The Teenagers (5 weeks BS, 2 weeks JY)
• Clyde McPhatter (1 week JB)
• The Platters (10 weeks BS, 11 weeks JB, 13 weeks JY)
• Elvis Presley (1 week BS, 6 weeks JB)
• Shirley and Lee (3 weeks JB, 3 weeks JY)

1957

• Paul Anka (2 weeks BS)
• LaVern Baker (1 week JY)
• Chuck Berry (1 week BS, 1 week JB, 5 weeks JY)
• Bobby Bland (2 weeks JY)
• The Bobbettes (4 weeks JY)
• The Coasters (13 weeks BS, 2 weeks JB, 7 weeks JY)
• Nat "King" Cole (2 weeks JY)
• Sam Cooke (6 weeks BS, 6 weeks JY)
• Fats Domino (14 weeks BS, 13 weeks JB, 12 weeks JY)
• The Everly Brothers (1 week JY)
• Ivory Joe Hunter (3 weeks JB, 1 week JY)
• Jerry Lee Lewis (2 weeks BS, 1 week JY)
• Little Richard (2 weeks JB)
• Clyde McPhatter (1 week JY)
• Mickey & Sylvia (2 weeks JY)
• Elvis Presley (10 weeks BS, 4 weeks JB, 5 weeks JY)
• Jimmie Rodgers (2 weeks BS, 1 week JY)
• Larry Williams (1 week JY)
• Chuck Willis (2 weeks JY)

1958

• Chuck Berry (3 weeks BS, 3 weeks JY)
• The Champs (4 weeks BS, 4 weeks JY)
• Jimmy Clanton (1 week BS)
• The Coasters (7 weeks BS, 6 weeks JY)
• Cozy Cole (6 weeks)
• Sam Cooke (1 week JY)
• Danny & The Juniors (5 weeks BS)
• Bobby Darin (2 weeks JY)
• Bobby Day (3 weeks JY)
• Tommy Edwards (3 weeks BS)
• The Elegants (4 weeks BS, 4 weeks JY)
• The Everly Brothers (5 weeks BS, 3 weeks JY)
• Ernie Freeman (2 weeks JY)
• Bill Justis (1 week JY)
• The Kalin Twins (1 week JY)
• Clyde McPhatter (1 week)
• The Platters (3 weeks BS)
• Perez Prado (2 weeks BS, 1 week JY)
• Elvis Presley (3 weeks JY)
• David Seville (1 week JY)
• The Silhouettes (4 weeks BS, 6 weeks JY)
• Chuck Willis (1 week JY)
• Jackie Wilson (7 weeks)

1959

• Brook Benton (16 weeks)
• James Brown (1 week)
• Ray Charles (1 week)
• The Coasters (4 weeks)
• Fats Domino (1 week)
• The Drifters (1 week)
• Wilbert Harrison (7 weeks)
• Phil Phillips (1 week)
• Lloyd Price (11 weeks)
• Della Reese (2 weeks)
• The Spacemen (3 weeks)
• Jackie Wilson (1 week)

1960

• Hank Ballard and The Midnighters (3 weeks)
• Brook Benton (23 weeks, inc. 14 weeks with Dinah Washington)
• Bill Black (8 weeks)
• Buster Brown (1 week)
• Jerry Butler (7 weeks)
• The Drifters (1 week)
• The Everly Brothers (1 week)
• Bobby Marchan (1 week)
• Dinah Washington (15 weeks, inc. 14 weeks with Brook Benton)
• Jackie Wilson (7 weeks)

1961

• Bobby Bland (1 week)
• Ray Charles (6 weeks)
• Chubby Checker (2 weeks)
• Lee Dorsey (1 week)
• The Jive Five (3 weeks)
• Ernie K-Doe (5 weeks)
• Ben E. King (4 weeks)
• Bobby Lewis (10 weeks)
• The Marcels (2 weeks)
• The Marvelettes (7 weeks)
• The Miracles (8 weeks)
• The Pips (1 week)

1962

• Booker T. & the MGs (4 weeks)
• Gene Chandler (5 weeks)
• Ray Charles (15 weeks)
• Sam Cooke (3 weeks)
• King Curtis (2 weeks)
• The Four Seasons (1 week)
• Barbara George (4 weeks)
• Little Eva (3 weeks)
• Barbara Lynn (3 weeks)
• Esther Phillips (3 weeks)
• Dee Dee Sharp (4 weeks)
• Mary Wells (1 week)

1963

• Bobby Bland (2 weeks)
• The Chiffons (4 weeks)
• Sam Cooke (1 week)
• The Essex (2 weeks)
• Jimmy Gilmer and the Fireballs (1 week)
• Lesley Gore (3 weeks)
• The Impressions (2 weeks)
• Barbara Lewis (2 weeks)
• Little Peggy March (1 week)
• Martha and the Vandellas (4 weeks)
• Garnet Mimms and the Enchanters (3 weeks)
• The Miracles (1 week)
• Paul and Paula (2 weeks)
• Ruby and the Romantics (2 weeks)
• Jimmy Soul (1 week)
• Little Johnny Taylor (1 week)
• Mary Wells (4 weeks)
• Jackie Wilson (3 weeks)
• Little Stevie Wonder (6 weeks)

1964

NOTE: Κανένα R&B chart δεν δημοσιεύτηκε μεταξύ Noεμβρίου 1963 και Ιανουαρίου 1965. Οι παρακάτω R&B καλλιτέχνες (όπως αναφέρει ο Joel Whitburn) είχαν No. 1 hits on the Billboard Hot 100 pop chart εκείνη την περίοδο:

• The Dixie Cups (3 weeks)
• The Shangri-Las (1 week)
• The Supremes (6 weeks)
• Mary Wells (2 weeks)

1965

• Fontella Bass (4 weeks)
• James Brown (14 weeks)
• Solomon Burke (3 weeks)
• The Four Tops (9 weeks)
• Marvin Gaye (2 weeks)
• Little Milton (3 weeks)
• Wilson Pickett (1 week)
• The Supremes (1 week)
• The Temptations (6 weeks)
• Joe Tex (3 weeks)
• Jr. Walker & the All Stars (4 weeks)

1966

• James Brown (2 weeks)
• Ray Charles (1 week)
• Eddie Floyd (1 week)
• The Four Tops (2 weeks)
• Slim Harpo (2 weeks)
• Wilson Pickett (8 weeks)
• Lou Rawls (1 week)
• Sam & Dave (1 week)
• Percy Sledge (4 weeks)
• The Supremes (6 weeks)
• The Temptations (16 weeks)
• Joe Tex (1 week)
• Stevie Wonder (6 weeks)

1967

• James Brown (3 weeks)
• Aretha Franklin (17 weeks)
• Gladys Knight & The Pips (6 weeks)
• Martha and the Vandellas (1 week)
• Aaron Neville (5 weeks)
• Wilson Pickett (1 week)
• Sam & Dave (7 weeks)
• Freddie Scott (4 weeks)
• The Supremes (2 weeks)
• Bettye Swann (2 weeks)
• Jackie Wilson (1 week)
• Stevie Wonder (4 weeks)

1968

• Archie Bell & The Drells (2 weeks)
• James Brown (8 weeks)
• Jerry Butler (1 week)
• The Dells (3 weeks)
• Aretha Franklin (10 weeks)
• Marvin Gaye (13 weeks, inc. 6 weeks with Tammi Terrell)
• The Intruders (1 week)
• Hugh Masekela (4 weeks)
• Otis Redding (3 weeks)
• Smokey Robinson & The Miracles (1 week)
• Johnnie Taylor (3 weeks)
• The Temptations (4 weeks)
• Stevie Wonder (1 week)

1969

• James Brown (4 weeks)
• Jerry Butler (2 weeks)
• Tyrone Davis (3 weeks)
• The Dells (1 week)
• Aretha Franklin (5 weeks)
• Marvin Gaye (6 weeks)
• The Impressions (1 week)
• The Isley Brothers (4 weeks)
• The Originals (5 weeks)
• Diana Ross and The Supremes (4 weeks)
• Joe Simon (3 weeks)
• Sly & The Family Stone (2 weeks)
• The Temptations (7 weeks)
• Jr. Walker & the All Stars (2 weeks)

Rhythm and Blues Songs

  Τo rhythm and blues ή αλλιώς R&B, είναι το είδος της λαϊκής μαύρης μουσικής που εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε μεταξύ τα τέλη της δεκαετίας των ‘40s μέχρι τις αρχές των ‘60s. Συνδυάζοντας τη συναισθηματική ευθύτητα των blues και την ορχηστρική ένταση της jazz ήταν ο πρόγονος της soul, του rock & roll και του rockabilly. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τις δισκογραφικές εταιρείες, χαρακτηρίζοντας τις ηχογραφήσεις που απευθύνονταν κυρίως στους Αφρο-Αμερικανούς αστούς. Ήταν η περίοδος που ‘μία εκλεπτυσμένη βασισμένη στη jazz και στη rock, με έναν έντονο και επίμονο ρυθμό’, γινόταν όλο και πιο δημοφιλής.
Οι Μουσικές Ρίζες
  Αν και η επικρατούσα άποψη των μουσικών κριτικών είναι ότι χρησιμοποιήθηκε ως όρος-ομπρέλα για να αγκαλιάσει πολλά είδη μαύρης μουσικής -εκτός gospel και κλασικής μουσικής- μουσικά το rhythm & blues είναι ο απόγονος των blues και πιο συγκεκριμένα των jump blues. Τα jump blues ήταν πιο γρήγορα blues, που έπαιζαν συνήθως τα μικρά συγκροτήματα και είχαν βάση τα πνευστά, με αναφορά στο swing, ένα ιδιαίτερα δημοφιλές είδος της δεκαετίας των ‘40s. Μάλιστα, κάποιοι θεωρούν ότι το rhythm & blues έκαναν την εμφάνισή τους, μόλις παρήκμασαν οι big bands και η jazz στράφηκε στα σόλο της bop.
  Οι ορχήστρες rhythm & blues απαρτίζονταν συνήθως από έναν πρώτο τραγουδιστή ή μουσικό, όργανα που κρατάνε το ρυθμό (μπάσο, drums και συνδυασμός πιάνου,εκκλησιαστικού organ και ηλεκτρικής κιθάρας), ένα group φωνητικών και πνευστά. Ο ρυθμός είναι ίδιος ή τέλος πάντων παρόμοιος με τα blues, αλλά κυρίαρχο ρόλο εδώ παίζουν τα φωνητικά, που επαναλάμβαναν στίχους κατά τη διάρκεια ενός κομματιού, συμβάλλοντας έτσι και αυτά στο ρυθμό. Όλο αυτό το μουσικό σύνολο και ιδίως τα φωνητικά ενίσχυαν τα συναισθήματα έκστασης και έντασης, μαγεύοντας το ακροατήριο.
  Και καθώς το κοινό εκστασιαζόταν, οι τραγουδιστές αν και συναισθηματικά φορτισμένοι λόγω των στίχων παρέμεναν ψύχραιμοι, χαλαροί και ωραίοι, ελέγχοντας την όλη κατάσταση. Οι ορχήστρες συνήθως ήταν ομοιόμορφα ντυμένες με κοστούμια ή και φόρμες. Οι στίχοι είχαν να κάνουν από τα πιο κοινότοπα θέματα της λαϊκής μουσικής (αγάπες, ερωτικές απογοητεύσεις), μέχρι την οπτική των blues τραγουδιών για την ανθρώπινη φύση.
  Οι προπομποί του rhythm and blues προέρχονταν από τους κόσμους της jazz και των blues, που άρχισαν να έρχονται πιο κοντά κατά τα ‘30s. Ο τραγουδιστής και πιανίστας LeroyCarr ήταν ο πρώτος από τους μπλουζίστες του Delta του Mississippi, που ενσωμάτωσαν επιρροές από jazz και την πιο εκλεπτυσμένη αστική αισθητική. Αν και στις αρχές της δεκαετίας των ‘30s, μέχρι το θάνατό του το 1935, ο Carr ήταν μία από τις πιο ισχυρές φιγούρες των blues. Ο φωνακλάς των blues Big Joe Turner από το Kansas City συνεργάστηκε με τον πιανίστα Pete Johnson και άλλους μεγάλους της jazz όπως τον Benny Moten και Count Basie για να δημιουργήσουν ένα πληθωρικό, αισθησιακό και to create εορταστικό στυλ. Ο γεννημένος στο Texas, T-Bone Walker πρωτοτύπησε με το solo σε ένα νέο για την εποχή μουσικό όργανο, την ηλεκτρική κιθάρα. Ο τζαζίστας Illinois Jacquet, σε μία ηχογράφηση του Lionel Hampton, το 1941, “Flying Home“ έπαιξε ένα συναισθηματικά φορτισμένο σόλο με το τενόρο σαξόφωνο, το οποίο έμελλε να γίνει το τυπικό μοντέλο για τα ορχηστρικά του rhythm and blues.
Ο Ορισμός
  Πιο συγκεκριμένα την ονομασία την εισήγαγε για πρώτη φορά, ο Jerry Wexler του περιοδικού Billboard, για να αντικαταστήσει το χαρακτηρισμό ‘race music’, που προήλθε μέσα από την κοινότητα των μαύρων, ο οποίος μετά τον πόλεμο θεωρήθηκε ‘προσβλητικός’.
  Όπως και να’χει ο όρος rhythm & blues άλλαζε συνεχώς νόημα. Μέχρι τις αρχές των ‘50s χαρακτήριζε τις ηχογραφήσεις των blues. Αρχές των ‘50s, μετά τη συμβολή τους στην εμφάνιση και εξέλιξη του rock and roll, αναφερόταν στα μουσικά είδη που ξεπήδησαν από τα electric blues, όπως επίσης και από τη gospel και τη soul. Μέχρι τα ‘70s, αγκάλιαζε τη γενική ορολογία για τη soul και τη funk. Τη δεκατιά των ‘80s, όταν εμφανίστηκε ένα νέο στυλ R&B, έγινε ευρέως γνωστή ως σύγχρονη R&B.
Η Γεωγραφική Προέλευση
  Η μεταπολεμική εποχή είχε δημιουργήσει ένα εντελώς νέο μουσικό τοπίο, που συνδυαζόταν με νέα μαύρα ακροατήρια, νέα μαύρα μουσικά είδη και νέες αγορές για τη μουσική που θα τις εξυπηρετούσε μία νέα μουσική βιομηχανία. Έτσι νέοι και πρωτοπόροι μουσικοί ξεκίνησαν να ηχογραφούν μουσική για ένα ανυπόμονο κοινό. Η μουσική πλέον παιζόταν από επαγγελματίες πλέον μουσικούς, που δούλευαν μόνοι τους ή σε συγκροτήματα.
  Οι ερμηνευτές του νέου είδους, rhythm and blues των ‘40s, ήταν ένα φαινόμενο των νέων ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιρειών. Πολλές από αυτές τις εταιρείες βρισκόντουσαν στους πόλους έλξης διασκέδασης όπως Νέα Υόρκη και Los Angeles, αλλά φυσικά πάντα υπήρχαν και οι τοπικές.Ιδιοκτήτες του ήταν κυρίως λευκοί επιχειρηματίες που προσέφεραν υπηρεσίες στη μαύρη κοινότητα των πόλεων και που είδαν τις δυνατότητες εμπορικής εκμετάλλευσης της λαϊκής μουσικής. Καθεμία από τις εταιρείες αυτές συνέβαλε με το δικό της τρόπο στην εξέλιξη του rhythm and blues.
  Από τις πρώτες και σημαντικότερες εταιρείες ήταν η ανεξάρτητη Savoy, που ιδρύθηκε το 1942. Ιδρυτής της ήταν ο Νεοϋορκέζος και ιδιοκτήτης δισκοπωλείου, Herman Lubinsky. Η Savoy ήταν μία από τις μοναδικές εταιρείες που εξειδικεύτηκε στα δύο πιο πρωτοποριακά μαύρα μουσικά είδη των ‘40s: τη bebop κα το rhythm and blues.
  Στο Los Angeles οι δύο μεγάλες ανεξάρτητες ήταν οι Imperial και Specialty. Η Imperial, του παραγωγού Lew Chudd, κατέληξε κυρίαρχη, όταν ο Chudd άρχισε να αναζητά τα ταλέντα του στη Νέα Ορλεάνη και τελικά άλλαξε το ύφος του rhythm and blues, υπογράφοντας με τον Fats Domino. Η πιο σημαντική όμως εταιρεία-γέφυρα με τη Νέα Ορλεάνη του Los Angeles ήταν η Specialty Records του Art Rupe. Ο Rupe, που ξεκίνησε την εταιρεία του το 1946, άρχισε ηχογραφώντας jump blues ορχήστρες όπως τους Joe Liggins and the Honeydrippers και τον Percy Mayfield, ένας πολύ καλός τραγουδιστής, αλλά και κορυφαίος στιχουργός.
 Η Chess Records συστήθηκε στο Chicago το 1947 από δύο αδέρφια, τους Leonard και Phil Chess. Βασίστηκε σε ένα διαφορετικό μουσικό είδος: στους μπλουζίστες με καταγωγή το Delta και ηλεκτρικό ήχο, που μετανάστευσαν στο Βορρά από το Mississippi. Αναζητούσαν τον πληθωρικό ήχο των jump blues και το δυνατό, ηλεκτρικό ήχο που μπορούσε να ακουστεί στα nightclubs, όπου σύχναζαν. Οι πιο πετυχημένοι καλλιτέχνες της εποχής ήταν αυτοί που μπορούσαν να υιοθετήσουν το ύφος των country blues στη δομή των συγκροτημάτων των jump. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του είδους ήταν ο Muddy Waters, που έστησε ορχήστρες με ιδιοφυείς μουσικούς όπως τους Little Walter, Jimmy Rogers, Otis Spann και Fred Below.
 Τα αδέρφια Chess εκμεταλλεύτηκαν το απέραντο ταλέντο του παραγωγού-στιχουργού Willie Dixon και άρχισαν να αποκτούν κυρίως τους καλύτερους καλλιτέχνες rhythm and blues του Chicago. Ο Muddy Waters ηχογράφησε πρώτη φορά μαζί τους το 1950, τραγουδώντας παραδοσιακά blues, με τη συνοδεία ενός μόνο μπάσου. Ο Waters ήταν το πρότυπο και το κλασικό παράδειγμα των Chicago blues. Άλλοι πετυχημένοι rhythm and blues καλλιτέχνες της Chess ήταν οι Howlin’ Wolf και Little Walter. Αυτοί οι καλλιτέχνες δεν έκανα ποτέ επιτυχία σε άλλο κοινό πέρα από αυτό των μαύρων ή τουλάχιστον μέχρι το 1950. Αποτέλεσαν όμως τις πιο βαθιές επιρροές για τους Βρετανούς rockers των ’60s και των guitar rock bands των ’70s.
  Η κορυφαία όμως δισκογραφική εταιρεία ήταν αδιαμφισβήτητα η Atlantic. Ιδρύθηκε το 1948 από δύο Τούρκους, τον Ahmet και Nesuhi Ertegun και τον Herb Abrahamson και οι οποίοι κατάφεραν να κυριαρχήσουν τόσο στο rhythm and blues, όσο και στο rock ‘n’ roll. Το μειονέκτημα της Atlantic μετατράπηκε στο μεγαλύτερό της πλεονέκτημα. Επειδή δεν υπήρχε παράδοση στα blues στη Νέα Υόρκη, τα αδέρφια Ertegun ήταν υποχρεωμένοι να την εφεύρουν. Συνεργάστηκαν με έναν καταπληκτικό μαύρο παραγωγό, ονόματι Jesse Stone, που έβαλε τους τζαζίστες της 52nd street, να δημιουργήσουν έναν εκλεπτυσμένο αλλά μπλουζίζον ήχο που έμελλε να επαναπροσδιορίσει τη μουσική στην Αμερική.
  Το πρώτο μεγάλο αστέρι της Atlantic ήταν η Ruth Brown, μία jazz-pop ερμηνεύτρια που είπε στον Ahmet Ertegun όταν ξεκίνησε η συνεργασία τους, “Δε μου αρέσουν τα blues”. Αλλά το pop-blues ύφος της, ταίριαζε απόλυτα στο μοντέρνο νεοϋορκέζικο κοινό και στους λευκούς νεαρούς που μόλις είχαν αρχίσει να ακούν rhythm and blues. Αυτή και η Lavern Baker, υπέγραψαν συμβόλαιο το 1954 και έγιναν οι δύο μεγαλύτερες ερμηνεύτριες του R&B.
Η Εξέλιξη
1940′s
  Ο πιο γνωστός εκπρόσωπος του είδους και για πολλούς ο μουσικός που έσπρωξε τα blues προς την κατεύθυνσή του rhythm & blues είναι Louis Jordan. Ο Jordan -που κληρονόμησε την ορχήστρα του το 1938- μίκρυνε το μέγεθος των συνηθισμένων πολυπληθών swing ορχηστρών, επικεντρώθηκε στο χορευτικό ρυθμό (the “shuffle”) και τραγούδησε για τη σκληρή ζωή των μαύρων με σχεδόν ειρωνικό ύφος. Το 1948, ο Jordan κυριαρχούσε στο top five των R&B charts με τρία κομμάτια, δύο εκ των οποίων βασίζονταν σε ρυθμούς του boogie-woogie, το οποίο θα γινόταν της μόδας κατά τη δεκαετία του ’40. Η ορχήστρα του Jordan, the Tympany Five, συνίστατο από τον ίδιο στο σαξόφωνο και τα φωνητικά, τρομπέτα, τενόρο σαξόφωνο, πιάνο, μπάσο και drums. Την cool μουσική του Jordan ακολουθούσαν εκείνη την εποχή και οι Big Joe Turner, Roy Brown, Billy Wright και Wynonie Harris, η οποία χαρακτηρίζεται και ως jump blues. Τότε είναι που ο Wynonie Harris διασκευάζει το κομμάτι του Roy Brown, “Good Rockin’ Tonight” και φτάνει στο Νο2 των charts.
  Το 1949, ο όρος “Rhythm and Blues” αντικαθιστά την κατηγορία Harlem Hit Parade του περιοδικού Billboard. Τον ίδιο χρόνο, ηχογραφήθηκε το “The Huckle-Buck”, από το σαξοφωνίστα Paul Williams, και έγινε το Νο1 R&B κομμάτι, παραμένοντας στην κορυφή των charts για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο. Ο Paul Williams και το συγκρότημά του οι Hucklebucker είχαν ιδιαίτερα επεισοδιακές εμφανίσεις, οι οποίες πολύ συχνά σταματούσαν στη μέση. Οι στίχοι τους είχαν σεξουαλικά υπονοούμενα και μάλιστα ένας έφηβος από τη Philadelphia είπε ότι “Αυτός ο Hucklebuck είναι ένας πολύ βρώμικος χορός”.
Αρχές με μέσα 1950s
  Ο Johnny Otis, που ανήκε στη Newark, New Jersey-θυγατρική της Savoy Records- ηχογράφησε αρκετά R&B hits το 1951, συμπεριλαμβανομένου και των “Double Crossing Blues”, “Mistrustin’ Blues” και “Cupid’s Boogie”, που έγιναν όλα μεγάλες επιτυχίες. Συνολικά είχε δέκα top ten επιτυχίες εκείνη τη χρονιά. Οι Clovers, ένα φωνητικό τρίο που είχε ένα χαρακτηριστικό συνδυασμό από blues και gospel, έκανε Νο5 την ίδια χρονιά το “Don’t You Know I Love You”. Τότε ήταν που ο DJ Alan Freed ξεκίνησε μία μεταμεσονύκτια ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο “The Moondog Rock Roll House Party” σε ραδιοφωνικό σταθμό στο Cleveland του Ohio. Η εκπομπή του Freed είχε χορηγό τον Fred Mintz, ιδιοκτήτη ενός R&B δισκοπωλείου με αποκλειστικά μαύρη πελατεία. Ο Freed σε αυτή την εκπομπή άρχισε να αναφέρεται στο rhythm and blues ως rock and roll.
  Το 1951, κάνει την εμφάνισή του ο Little Richard Penniman με ηχογραφήσεις για την RCA Records, με jump blues ήχο. Ωστόσο ολόκληρος ο κόσμος θα μάθαινε τον Little Richard και το funky rhythm and blues ήχο του μετά το 1954, όταν τον ανακάλυψε η Specialty Records. Το 1955 ήταν η χρονιά που η φήμη του εκτοξεύθηκε και ο ορισμός του rock ‘n’ roll κατέφθασε με τις επιτυχίες του, ξεκινώντας με το “Tutti Frutti“ και το “Long Tall Sally“, που αργότερα θα επηρέαζαν καλλιτέχνες όπως το James Brown, Elvis Presley και Otis Redding.

  Τα ’50s, το R&B κυριαρχούσε με ερμηνευτές όπως το Ray Charles και τη Ruth Brown, όπως επίσης και συγκροτήματα όπως the Drifters καιthe Coasters. Τελικά το R&B μεταμορφώθηκε σε soul, πιο χαλαρή και funky από το δυναμισμό του R&B.
  Μεταξύ 1951 και 1954 ,η Ruth Brown έφτανε κάθε χρόνο στο top 5: “Teardrops from My Eyes“, “Five, Ten, Fifteen Hours”, “(Mama) He Treats Your Daughter Mean” και “What a Dream”. Το 1953, η R&B πρωτότυπη και αυθεντική εκδοχή του “Hound Dog” του Willie Mae Thornton έφτασε το Νο3. Ο συμπαθής χοντρούλης Fats Domino εμφανίζεται στο αφιλόξενο για μαύρους top 30 των pop charts μεταξύ 1952 και 1953 και αργότερα στο top 10 με το “Ain’t That a Shame”. Ο Ray Charles γίνεται γνωστός σε όλη την Αμερική το1955 με το “I Got a Woman”.ο Big Bill Broonzy είχε δηλώσει χαρακτηριστικά για τη μουσική του Charles: “Ανακατεύει τα blues με τα spirituals… Ξέρω πολύ καλά, ότι αυτό δεν είναι σωστό”.
 Στην Chess Records την άνοιξη του 1955 το ντεμπούτο του Bo Diddley, “Bo Diddley”/”I’m A Man” σκαρφάλωσε στο Νο2 στα R&B charts και απογείωσε τον αυθεντικό ήχο του rhythm and blues toy Diddley, που λίγο αργότερα θα γινόταν η βάση του rock and roll.
  Με την υποστήριξη του Leonard Chess της Chess Records, ο Chuck Berry ”πείραξε’ ένα χαζό-country κομμάτι με τεράστια ιστορία και τίτλο “Ida Red“. Το αποτέλεσμα ήταν το “Maybellene” να γίνει το Νο3 στα R&B charts το 1955, αλλά και να μπει στα top 30 των pop charts. Ο Alan Freed, που μετακόμισε πια στη Νέα Υόρκη και είχε μεγαλύτερο κοινό, βοήθησε το δίσκο να γίνει πασίγνωστο και στους λευκούς έφηβους. Ο Freed βέβαια δεν το έκανε γιατί είχε εκτιμήσει την καλλιτεχνική αξία του Berry, αλλά γιατί οι παραγωγοί του είχαν τάξει μερίδιο από τα κέρδη τους, κοινή τακτική για εκείνη την εποχή.
Τέλη 1950s
 Το 1956, πραγματοποιήθηκε μία περιοδεία με τους R&B “Top Stars of ’56”, με επικεφαλής τους Al Hibbler, Frankie Lymon and the Teenagers και τον Carl Perkins, του οποίου τα “Blue Suede Shoes” ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στους ‘πελάτες’ της R&B. Μερικοί από τους ερμηνευτές που συμπλήρωναν τη λίστα ήταν οι Chuck Berry, Cathy Carr, Shirley & Lee, Della Reese, the Cleftones και the Spaniels με την ορχήστρα του Illinois Jacquet, Big Rockin’ Rhythm Band. Στην Columbia η συναυλία κατέληξε σε μάχη, όταν ο Perkins άρχισε το πρώτο τραγούδι του τελευταίου μέρους. Ο Perkins δήλωσε τότε, “Ήταν επικίνδυνα. Πολλά παιδιά τραυματίστηκαν. η μουσική τα τρέλαινε”. Στην Annapolis 70,000 άνθρωποι προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν μία sold out συναυλία με 8,000 θέσεις. Οι δρόμοι παρέμειναν κλειστοί για επτά ολόκληρες ώρες.
  Και οι κινηματογραφιστές θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη δημοτικότητα των “rhythm and blues” μουσικών ως “rock n roll” μουσικών στις αρχές του 1956. Οι Little Richard, Chuck Berry, Fats Domino, Big Joe Turner, The Treniers, The Platters, The Flamingos εμφανίστηκαν και στη μεγάλη οθόνη.
 Δύο δίσκοι του Elvis Presley ανέβηκαν στο R&B top five το 1957: “Jailhouse Rock”/”Treat Me Nice” στο Νο1 και το “All Shook Up” στο Νο5, με πρωτοφανή αποδοχή ενός μη Αφρο-Αμερικανού καλλιτέχνη σε μία μουσική κατηγορία που ήταν αποκλειστικά και μόνο για μαύρους καλλιτέχνες.
  Το 1959, δύο δισκογραφικές μαύρων ιδιοκτητών, εκ των οποίων η μία θα γινόταν μεγάλη και τρανή, μπαίνουν στο μουσικό προσκήνιο: η Sar του Sam Cooke και η Motown Records του Berry Gordy.
  Ο λευκός αρχηγός των Bill Black Combo, Bill Black, ο οποίος βοήθησε τον Elvis Presley στο ξεκίνημά του, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους μαύρους μουσικόφιλους. Το 90 τοις εκατό των πωλήσεών του ήταν από μαύρους ακροατές και το κομμάτι του “Smokey, Part 2″ (1959) ανέβηκε το στο Νο1 στα charts της μαύρης μουσικής. Μάλιστα κάποιο του είπαν ότι “πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί νομίζουν ότι είστε συγκρότημα μαύρων, επειδή ο ήχος σας είναι μαύρος και funky”. Ο λόγος ήταν επειδή η Hi Recordsδεν έβαζε τη φωτογραφία του group στους πρώτους δίσκους τους.
1960s και αργότερα
  Το Νο5 hit “Chain Gang”, του Sam Cooke είναι ενδεικτικό R&B το 1960, όπως ακριβώς και το Νο5 hit “The Twist”του Chubby Checker . Από τις αρχές των ’60s, η μουσική βιομηχανία που ήταν γνωστή ως rhythm and blues, τώρα ονομαζόταν soul και η αντίστοιχη των λευκών ως blue eyed soul. Η Motown Records είχε το πρώτο της μεγάλο σε πωλήσεις single (ένα εκατομμύριο) το 1960 με το “Shop Around” των The Miracles, ενώ το 1961 η Stax Records είχε την πρώτη της επιτυχία με το “Gee Whiz! (Look at His Eyes)” της Carla Thomas. Η επόμενη επιτυχία της Stax, το ορχηστρικό “Last Night” των Mar-Keys (1961) εισήγαγε τον πιο σκληρό ήχο της Memphis soul.
  Στις αρχές τουλάχιστον των ’60s, η soul μουσική παρέμεινε κοντά στις ρίζες της, δηλαδή το R&B. Ωστόσο οι διαφορές μεταξύ των κέντρων που παρήγαγαν μουσική ήταν σημαντικές ώστε το είδος να μετεξελιχθεί και να γεννήσει έτσι και άλλα, όλα όμως με αρχή εκκίνησης το κλασικό R&B και τις παραδοσιακές blues, gospel & jazz μουσικές.